ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین

علت لطف خدا، یا حسن و یا حسین

 

تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم

می زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسین

 

بانی اشک دو چشم، رحمت جاری حق

آبروی چشم ها، یا حسن و یا حسین

 

قبلة حاجات ما، اوج عبادات ما

روح مناجات ما، یا حسن و یا حسین

 

یکی بدون حرم، یکی بدون کفن

سرم فدای شما، یا حسن و یا حسین

 

هر دو شهید مادر، هر دو غریب مادر

کشتة یک ماجرا، یا حسن و یا حسین

 

حسن امام حسین، حسین اسیر حسن

هردو به هم مبتلا، یا حسن و یا حسین

 

تاب و قرار زینب، ذکر فرار زینب

در وسط شعله ها، یا حسن و یا حسین

 

  علی اکبر لطیفیان

گریه...

کار و بار و بساط ما گریه است

بهترین راه تا خدا گریه است

پیش خالق عجب بها دارد

سجده ای که همیشه با گریه است

بهترین کار چند تا عاشق

پیش یک گنبد طلا گریه است

در کنار کریم های شهر

اولین شغل یک گدا گریه است

هر شب جمعه کار مادرمان

در حرم های کربلا گریه است

تا سه دفعه حسین می گویی

حالت چشم شیعه ها گریه است

گریه ی ما چه ارزشی دارد؟

گریه ی مادر شما گریه است

سروده جعفر ابوالفتحی

نکیر و منکر عاشق دیوونه رو ول میکنن
سوال جوابشون رو از آدم عاقل میکنن
ما تو کلاس عاشقی غیر حسین(ع) درس نداریم
نماز وحشت نمیخوایم ما توی قبر ترس نداریم

شب یلدا قدم آهسته بردار
 کمی هم احترام مانگهدار
 تو میبینی ربابم غصه دار است
 بنی هاشم هنوز داغدار است
 صدای العطش در گوش مانده
 بدنها بی کفن هر گوشه مانده
 شب یلدا توهم چله نشین باش
 سیه پوش غم سالار دین باش

شب یلداست چنان باش که خرابت کند

غافل از واقعه کرببلایت نکند

ای که دم میزنی از عشق حسین بن علی

آنچنان باش که ارباب جوابت نکند

یا اخا،جانم فدای لحطه های آخرت

ناله از دل می کشیدم با نگاه پیکرت

شمر ملعون آمد و سر را بریده از قفا

مادرت زهرا شده زائر به بالای سرت

یک طرف افتاده سر امّا ببین شیبُ الخضیب

آن طرف افتاده جسم نازنین و اطهرت

من کجا،مقتل کجا،کرب و بلایت یا حسین

هر طرف دیدم حسینم، آیه های پرپرت

جان من،اهل حرم در شور و شین افتاده اند

مانده ام من با نواهای لطیف دخترت

از عطش، طفلان تشنه ،حسرت ساقی خورَند

یک صدا نجوایشان شد،خوش به حال اصغرت

ارباً اربا شد علی اکبر وَ مویت شد سپید

بر سر و سینه زدی در پیش جسم اکبرت

من چه گویم در غم هجر تو ،ای سرو رشید

تو که رفتی عاقبت بیچاره شد این خواهرت

جمله آخر وَ دیگر بس کنم این ناله را

جان زهرا،قاتلم گشته غم آب آورت

محمدمهدی عبدالهی

سر زنده ام از عشقِ حسین ثارالله
همناله زینبت کشم از دل، آه
تا روز جزا ناله برآرم،آری
لا یومَ کَیومِکَ اباعبدالله

محمدمهدی عبدالهی

سنان با نیزه ای بر پهلویت زد

یکی دیگر همی بر بازویت زد

ولی گستاخ دیگر با جسارت

خراشی بر جبین و ابرویت زد

محمدمهدی عبدالهی

صف به صف نیزه ز جسم تو عیادت می کرد

آن طرف شمر سرت بر نوک خنجر می کرد

محمدمهدی عبدالهی

کربلا منزلگه عشاق بی سر بوده است

از ازل قلبم برایت زار و مضطر بوده است

با خودم گفتم چرا جسم تو بوی گل دهد

بوسه های خواهر تو روی پیکر بوده است

واحسینا واحسینا واحسینا واحسین

ناله های مادرت در پشت آن در بوده است

بین مقتل وقت جان دادن عزیز فاطمه

ناله هایت ناله ی ای وای مادر بوده است

ناشنیده گیر ای عشق دلم این جمله را

جای سیلی بر گل رخسار خواهر بوده است

من بنازم خطبه ی لبهای زینب را که او

خطبه هایش لایق الله اکبر بوده است

مـرغ دل پــر مـی زنـد امشب بـه سوی کـربــلا    

کـاش مـی شد قـسمـتـم پـابـوسی خـون خــدا

کــربــلا بــاشـد حــریــم کـبـریـــا ای عـاشقــان  

کـاش می شد جــان سپـارم در حــریـم کـبــریــا

  کـربــلا مـیـعـاد عشّـاق حسینی مـذهـب است     

زنـدگـی بی کـــربــلا بی ارزش است و بـی بـهـا

هـر کـه بـاشد کـربلایی،طینتش زهـرایـی است   

هــر کـــه دارد ایــن دو خـصلـت را بُــوَد از اولـیــا

هــر کـسی گـریـد بـرای حضرت شیب الخضیب   

اجــر و پـاداشش بُــوَد بــر عهده ی خـیـرالنـســا

هـر کـه دارد الـفـتـی بـا روضـه ی جــانـسوز او    

غـــم نــــدارد از حــسـاب و پـــرسـش روز جــــزا

غصّه های بی شمارش،نـخل عمرم را شکست

از غــم سـنـگـیـن او عــالـَم شــده مــاتــمـســرا

        تــا قــیــامـت آتــشی افـکـنــده در جـــان هـمـه        

روضه ی گــودال و جـسم بــی ســر اربــاب مــا

باز این چه شورش است، که عالم به ماتم است

باز این چه نوحه است، دمادم فقط غم است

در آه و ناله اند، ملائک به یک صدا

تا روز حشر هر چه عزا، پا شود کم است

محمدمهدی عبدالهی

وقت نزول سوره ی مریم شروع شده

گویا که فصل روضه و ماتم شروع شده

اشک مدام چشم ترم بی دلیل نیست

دلتنگی ام برای محرم شروع شده

علیرضا خاکساری

در هجر تو، جان خسته بر لب آمد

این قلب و دل شکسته در تب آمد

آنقدر نیامدی محرّم شده است

یعنی که هلال ماه زینب آمد

محمدمهدی عبدالهی

فدای صداقت اون بی سوادی که وقتی ازش پرسیدن عشق چند حرفه ؟

گفت : چهار حرفه !

همه بهش خندیدن .

بعد زیر لب زمزمه کرد :

حسین

بخت امسال چه با من یار است

عطشت را عطشم غمخوار است

" به فدای لب عطشان حسین (ع) "

اولین ذکر پس از افطار است

چه کسی دیده لب آب بسوزد جگری

روی دست پدری جان بسپارد پسری

چه کسی دیده که لب تشنه ای از سوز عطش

آب در دست و ننوشد به هوای دگری

ما ساده دلیم به دل یار نداریم