اصلا حسین این دل ما دست مجتباست

اصلا حسین دست شما دست مجتباست

باشد ... برات کرببلا را نمی دهی ؟

اصلا برات کرب و بلا دست مجتباست

من منتظر شوم بشود محشری که تا

عالم نظر کند که چه ها دست مجتبی است

تنها نه عالمین نه جن و ملک حسین

اصلا تمام عرش خدا دست مجتباست

من فرض می کنم که سه تا دل به من دهی

یکی برای توست ، دوتا دست مجتبی است

آقا نه اینکه از وجنات تو کم شود

اصلا حسین صحن رضا دست مجتباست

سوز و نوای داخل هر روضه ی شما

از قلب نیست سوز صدا دست مجتباست

تو شاهی ای حسین و گدای شما منم

حی و ممات شاه و گدا دست مجتباست

سروده جعفر ابوالفتحی

بعضی زمانها هر گدائی یا کریم است

آن وقت حساب یا کریمان با کریم است

همّیشه در جا می زنم من در گدائی

آقا کرامت می کند آقا کریم است

وقتی عنایت می کند بر سائلانش

انگار که دنیا و مافیها کریم است

تا بی نهایت می رود طول کرامت

من هم گدائی میکنم او تا کریم است

نامش دلیل بخشش آدم شده پس

قبل از وجود آدم و حوّا کریم است

مثل حسین فاطمه در بین گودال

حتی برای ابن مرجان ها کریم است

از او فقط یک قطره می خواهی عجیب است

اندازه ی پهنای صد دریا کریم است

در این قبیله هم پسرها مادری اند

او هم شبیه حضرت زهرا کریم است

سروده جعفر ابوالفتحی

به مناسبت ولادت حضرت رقیه (س)

الحق ملیکه ی همه عالم رقیه است

الحق دلیل ریزش اشکم رقیه است

زمزم نشد درست ز پاهای اسمعیل

با من بگو که خالق زمزم رقیه است

قدش خمیده شد که شود استوار دین

آنکه نمود قد یزید، خم رقیه است

در خیمه ی تو از کرم تو شدم اصیل

اصل اصیل نیت اصلم رقیه است

این یک نظر بود نظرم هست محترم

در بین بچه های تو اعلم رقیه است

سروده جعفر ابوالفتحی

در شهادت حضرت رقیه (س)

بنویس بابایش لبانش صد ترک داشت

انگار در دل چند غصه از فدک داشت

تنها سه سال از عمر این دختر گذشته

بنویس آیا طفل بی بابا کتک داشت

هی بوسه می زد بر لبان سرخ بابا

از بسکه بوسه بر لبان او نمک داشت

سر را چگونه با چنین وضعی کند پاک

از عمه ی خود انتظار یک کمک داشت

با معجرش خون لبان را پاک بنمود

اما لبان سرخ بابایش ترک داشت

سروده جعفر ابوالفتحی

مدح امیرالمومنین (ع)

سائل کجا کجا شه اکرام حیدر است

عارف کجا کجا که علی حوض کوثر است

الله اکبر من عاشق فقط علی است

حیدر فقط به معنی الله اکبر است

خاک ره گدای علی می شوم ز عشق

زیرا گدای کوی علی از همه سر است

با ذکر یا علی به خدا مست می شوم

بهتر ز ذکر نام علی نام مادر است

ذکر لبم به وقت تولد علی شد و

وقت ممات هم بخدا ذکر آخر است

هر کس که مس شده دلش اینبار بشنود

دست علی فقط بخداوند زرگر است

سروده جعفر ابوالفتحی

مدح امیرالمومنین (ع)

من ز عشق مرتضی دم می زنم

شعله بر کفار عالم می زنم

می گساری می کنم با جام عشق

طعنه ها بر آب زمزم می زنم

عشرت من بردن نام علیست

چنگ بر دامان میثم می زنم

عزت من در دوعالم این بود

دیگ نذری ورا هم می زنم

هر که شد منکر ولای مرتضی

بر دهانش مشت محکم می زنم

 

سروده جعفر ابوالفتحی

مناجات با امام زمان عج



با تو راه عشق ناهموار نیست

با کریمان کارها دشوار نیست

شک به سالم بودن دل میکنم

چون ز داغ عشق تو بیمار نیست

پس چه خیری در من سینه زن است

سینه کوبت صبح ها بیدار نیست

پشت تو خالی شده از خوبها

پشت تو نیم متر هم دیوار نیست

رفت و آمد با همه دارم عزیز

قلب من از غیر تو بیزار نیست

جبر و منطق پیش تو زانو زده

پیش من یکدانه هم پرگار نیست

بهر این دل صافکاری لازم است

نوکر تو خوب و خوش کردار نیست

سروده جعفر ابوالفتحی

گریه...

کار و بار و بساط ما گریه است

بهترین راه تا خدا گریه است

پیش خالق عجب بها دارد

سجده ای که همیشه با گریه است

بهترین کار چند تا عاشق

پیش یک گنبد طلا گریه است

در کنار کریم های شهر

اولین شغل یک گدا گریه است

هر شب جمعه کار مادرمان

در حرم های کربلا گریه است

تا سه دفعه حسین می گویی

حالت چشم شیعه ها گریه است

گریه ی ما چه ارزشی دارد؟

گریه ی مادر شما گریه است

سروده جعفر ابوالفتحی

ای که عالم ز تو فروزان است

ای که جامت به دست مستان است

می، ز جام ولای تو نوشم

چون ولای تو عین عرفان است

 

یا جواد الائمه ادرکنی

این دل من بدون سامان است

انقَدَر در شب ولادت تو

گریه کردم که دیده بی جان است

عاشقم عاشق جمال تو

تاب گیسو و زلف و خال تو

ابر بارانی دو چشم ترم

ای ولای تو گشته تاج سرم

یادی از کاظمین تو کردم

در مناجات هر شب و سحرم

کی شوم من کبوتر و از شوق

تا به بام حرم کمی بپرم

نذر کردم برای هیئتمان

از حریم تو پرچمی بخرم

تو جوادی و جود تو بسیار

دست اکرام تو بود پر کار

ای زبان عاجز از بیان شما

ای توان خدا توان شما

گشته ام از ته دلم آقا

عاشق عشق عاشقان شما

می خرم پس به قیمت جانم

معرفت را من از دکان شما

آرزویم بود به گوش خود

بشنوم نوکر از زبان شما

نوکرم نوکر غلام شما

پر کشیدم به سمت بام شما

حرکت پرچمت صفا دارد

فرش پایت چهل هما دارد

ای که موسی غلام دربارت

صد چو عیسی درت گدا دارد

نوکرت از شما در این شبها

التماس بسی دعا دارد

روی چشمم تو قیمتی بگذار

چشم خیسم چقدر بها دارد؟

گریه کردم به عشق میلادت

هستم آقا همیشه در یادت

سروده جعفر ابوالفتحی

با تو باید سفر به بالا کرد

با تو باید نگه به عقبی کرد

شکر لله خدای خوبی ها

 در دل من محبتت جا کرد

 

تا که سلطان شنید خنده ی تو

دیده ها را ز شوق دریا کرد

خنده های درون گهواره

در دل آسمان چه غوغا کرد

نور پاک ولادتت آقا

تیرگی را به کلی امحا کرد

مادرت تا به تو نظر انداخت

درب لب را به روی تو وا کرد

با ولای تو مادر هستی

نامه ام را چه زود امضا کرد

چون درون دلم محبت بود

خالقم نامه ی مرا تا کرد

این دلم با تو آشنا گشت و

پشت بر تمام دنیا کرد

تیر عشق و محبتت آقا

در دل من ببین چه کارا کرد

یک نظر بر کرامتت ارباب

چهره ام را ببین چه زیبا کرد

سروده جعفر ابوالفتحی