ای که عالم ز تو فروزان است
ای که جامت به دست مستان است
می، ز جام ولای تو نوشم
چون ولای تو عین عرفان است
یا جواد الائمه ادرکنی
این دل من بدون سامان است
انقَدَر در شب ولادت تو
گریه کردم که دیده بی جان است
عاشقم عاشق جمال تو
تاب گیسو و زلف و خال تو
ابر بارانی دو چشم ترم
ای ولای تو گشته تاج سرم
یادی از کاظمین تو کردم
در مناجات هر شب و سحرم
کی شوم من کبوتر و از شوق
تا به بام حرم کمی بپرم
نذر کردم برای هیئتمان
از حریم تو پرچمی بخرم
تو جوادی و جود تو بسیار
دست اکرام تو بود پر کار
ای زبان عاجز از بیان شما
ای توان خدا توان شما
گشته ام از ته دلم آقا
عاشق عشق عاشقان شما
می خرم پس به قیمت جانم
معرفت را من از دکان شما
آرزویم بود به گوش خود
بشنوم نوکر از زبان شما
نوکرم نوکر غلام شما
پر کشیدم به سمت بام شما
حرکت پرچمت صفا دارد
فرش پایت چهل هما دارد
ای که موسی غلام دربارت
صد چو عیسی درت گدا دارد
نوکرت از شما در این شبها
التماس بسی دعا دارد
روی چشمم تو قیمتی بگذار
چشم خیسم چقدر بها دارد؟
گریه کردم به عشق میلادت
هستم آقا همیشه در یادت
سروده جعفر ابوالفتحی
سخنی از امام جواد (ع) 
