کم کم از ره می رسد ماه حسین

ماتم و غم های جانکاه حسین

تا محرّم هم ،زمان اندک بُود

پس بنال ای دل سرِ راه حسین

محمدمهدی عبدالهی

هرچه داریم ز لطف مه ماتم داریم

نام ارباب به لب، نوحه دمادم داریم

بگذارید بگوییم که ما هیئتیان

تا زمان هست، دلی تنگ محرّم داریم

محمدمهدی عبدالهی

دوباره بوی محرّم، لباس مشکی ،آه

دوباره قصّه ماتم، شروع شد ای الله

دوباره بر درو دیوار، شعر محتشم است

دوباره اشک دمادم، ز بهر ثارالله

محمدمهدی عبدالهی

هلال ماه محرّم دگر رسید از راه

بساط گریه و ماتم، شده مهیّا آه

ببین که سفره روضه دوباره پهن است و

ببین که سردرِ هیئت، کتیبه، ثارالله

محمدمهدی عبدالهی

اشک تو، مایه تسکین من است


هیئت و روضه ،همه دین من است


هروله،سینه زنی، نان شبم


(یاحسین) واژه شیرین من است

محمدمهدی عبدالهی

هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست

عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست

خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک

روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست

پریده رنگ ز رخسار احمد و حیدر

شراره ی دل زهرا، صدای وا ولداست

سرشک دیده ی زهرا، روان ز قلب افق

قد خمیده ی زینب، هلال ماه عزاست

قسم به جان حسین ای هلال خون برگرَد

که در تو زخم علمدار کربلا پیداست

بگو فرات نجوشد که آب تشنه لبان

در این طلیعه ی خون اشک دیده ی سقاست

بگو به لاله نروید که چند روز دگر

ورق ورق به روی خاک، لاله ی لیلاست

بگو به مهر نتابد که راس پاک حسین

فراز نیزه چو خورشید روز عاشوراست

ز گوش دخترکی خون روان بود گویا

که گوشواره ی او یادگاری زهراست

حسین بود خدایی، خدا حسینی بود

از آن زمان که جهان وجود را آراست

سرشک دیده ی میثم هماره جاری باد

که اشک دائم او وقف سیدالشهداست

غلامرضا سازگار

پهن شد سفره دل، بوی خدا آمده است

به تن شاه و گدا رخت عزا آمده است

در و دیوار حسینه چرا گریان است؟

نکند فاطمه در روضهٔ ما آمده است؟

ده شب و روز همه سینه زنان سیرابند

فصل آب آوری شاه وفا آمده است

مژده ای می رسد از پنجره فولاد رضا

سوی ما تذکره کرببلا آمده است

کوچه سینه زنی ارث شهیدان بر ماست

روزی ما ز عطای شهدا آمده است

دمِ ای اهل حرم باز بگیرد ناظم

حضرت ام بنین با قد تا آمده است

ذهن درگیر سوالی است دوباره امسال

ارمنی در وسط روضه چرا آمده است؟

بیست روز است ز دروازه شهر نیرنگ

ناله کوفه میا کوفه میا آمده است

محمد حسین رحیمیان

كو جامه ی سیاهِ عزایم، محرم است

 ابری است وضع حال و هوایم محرم است

 نه كه فقط همین سه دهه هست ماتمش

 والله تمام سال برایم محرم است

 در بین روضه از ته دل توبه می كنم

 ضامن میان من و خدایم محرم است

 رفتم پی طبیب و چنین نسخه ام نوشت

 دردم محرم است و دوایم محرم است

 هر كس گذاشت نام و نشانی پس از ممات

 من جاودانگی و بقایم محرم است

 ختم كلام، حرف دگر مختصر كنم

 مهر برات كرب و بلایم محرم است

علی اکبر حائری

باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب

باز دلبسته این پیرهنم کرد ارباب

ای خدا شکر که در هیئت امسالش هم

باز مشغول به سینه زدنم کرد ارباب

هر کسی در پی دلدار خودش می گردد

باز آواره دور از وطنم کرد ارباب

من که عمریست نشد نوکر خوبی باشم

از سر لطف اُویس قَرَنم کرد ارباب

من کجا روضه کجا هیئت ارباب کجا؟

یا حسین گفتم و شیرین دهنم کرد ارباب

خواب آن شب اثر سینه زدن هایم بود

باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب

من به عالم ندهم لذت مردن را با...

...فکر خوبی که برای کفنم کرد ارباب

مهدی صفی یاری

دوباره قافله ی سرخ كربلا آمد

 دوباره موعد دلتنگی خدا آمد

صدای العطش مشك های پاره شده

 میان چرخش زنجیرهای ما آمد

 دوباره ماه محرم سیاه پوشید و

 به یاد سید مظلوم اولیا آمد

 و گریه های یتیمان چقدر نزدیك است

 در این حدود كه آوای ربنا آمد

 و بوی لاله ی خونین ام كلثوم از

 میان دسته ی غمگین انبیا آمد

شهرام زارعی

باز این چه شورش است، که عالم به ماتم است

باز این چه نوحه است، دمادم فقط غم است

در آه و ناله اند، ملائک به یک صدا

تا روز حشر هر چه عزا، پا شود کم است

محمدمهدی عبدالهی

خیمه ، عَلم ، کتیبه و پرچم بیاورید

شیون کنید ، شور محرم بیاورید

مشکی کنید قامت رعنای کوچه را

پیراهن عزای مرا هم بیاورید

این کاروان رسیده به نزدیک نی نوا

طوفان گرفته ، حزن دمادم بیاورید

عالم به نوحه است که شوریده گشته است

چشمی برای گریه فراهم بیاورید

ما حلقه حلقه ماتم او را گرفته ایم

زینت کنید حلقه و خاتم بیاورید

هرچند ماه غصه و اشک است و ماتم است

من شکر می کنم که دوباره محرم است

من شکر می کنم که دوباره به نام توست

در هر کجا که نصب شده هر چه پرچم است

من شکر می کنم که دلم در عزای توست

با روضه های کرب و بلای تو محرم است

دیدم که زمزمه است میان کتیبه ها :

"باز این چه شورش است که در خلق عالم است"

دیدم که آسمان و زمین گرم گفتگو :

"گویا عزای اشرف اولاد آدم است"

سرما نبرده است ز دلها غم تو را

این تکیه ها حرارات عشقی مجسم است

دیشب شکست قامت سرمای کوچه ها

با دسته های سینه زنی که منظم است

گفتند که خورشیدتان ازآسمان کم شد

آن صبح تلخی که خبرآمد محرم شد

آن صبح تلخی که گلوها صوت قرآن داشت

در کوچه ها ظهر محرم ها مجسم شد

پیراهن مشکی به تن هامان چه می آمد

آن روز ها که بر سر ما خاک عالم شد

دیدم پدر فریاد می زد ناله خود را

و مادرم دل مویه هایش کم کمک بم شد

دیدم که روی دست مردم آسمان می رفت

دیدم که مرگ آرزوهامان مسلم شد

هر روزنامه شرحی از داغش به ما می داد

داعی که بر دل هایمان دیگر متمم شد

از کودکی تا حال من لبخند او جاری ست

مردی که رفت و عکس او در قاب خاتم شد

يابن الحسن بيا كه حلول محرم است

شادي به ما حرام شد,ايام ماتم است

شرمنده شد بهار ز گلزار كربلا

بلبل كند نوا كه خزان محرم است

ما عاشقان لاله ي سرخ محمديم

كز عطر او بهشت خداوند خرم است

صد مرده زنده مي شود از ذكر يا حسين

ارباب ما معلم عيسي بن مريم است

عيسي اگر در اخر عمرش به عرش رفت

قنداقه ي حسين شرف عرش اعظم است

با يوسفش مقايسه كردم نگار گفت

او شاه مصر باشد و اين شاه عالم است

ما را نياز سير چمن نيست در بهار

روي حسينيان گل و اين اشك شبنم است

اي صاحب عزا به عزاخانه ها بيا

ياران سينه زن همه در زير پرچم است

گر وعده ي بهشت به ما مي دهد بهار

ما نيستيم طالب رضوان,مسلم است

بر عاشقان سياحت گلشن حرام شد

خاكم به سر كه قامت سرو علي خم است

اي آب بس كن اين همه جوش و خروش را

در پيش چشم ما علي اصغر مجسم است

سقا ز تشنگان حرم شرمسار شد

شرمنده ي خجالت او نهر علقم است

ساقي تشنه ,تشنه برون آمد از فرات

قربان غيرتش شود عالم اگر كم است

چون محتشم بخوان به پيمبركلاميا

باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است

در بارگاه قدس كه جاي ملال نيست

سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است

عاشقان کم کم به شور و التهاب افتاده اند
بهر احیای محرم در شتاب افتاده اند

محمر و اسپند و بیرق را فراهم کرده اند
فکر چای روضه و قند و گلاب افتاده اند

کودکان را در میان کوی و برزن دیده ای؟
در بنای تکیه ها از خورد وخواب افتاده اند

این فراخوان محرم مرزها را هم شکست
ارمنی ها در پی اجر و ثواب افتاده اند

روضه خوان ها را مگر زینب خودش یاری کند
از بیان ماجرا در اضطراب افتاده اند

مقدم هر ناشناسی را غنیمت بشمرید
چون شماری در مسیر انتخاب افتاده اند

میزبان زهرا که باشد نان به هر کس می رسد
دانه ها کم کم به زیر آسیاب افتاده اند

وقت نزول سوره ی مریم شروع شده

گویا که فصل روضه و ماتم شروع شده

اشک مدام چشم ترم بی دلیل نیست

دلتنگی ام برای محرم شروع شده

علیرضا خاکساری