مفسرين شيعه و سني اتفاق دارند که روزي زهرا سلام الله عليها با اطرافيانش روزه بودند. در هنگام افطار فقيري رسيد و از آنها چيزي خواست. زهرا، شوهرش، بچه هايش و خادمه اش افطار خود را به آن گدا دادند. زهرا براي افطار روز بعد ناني تهيه کرد. يتيمي آمد، زهرا نان را به يتيم داد در مرتبه سوم ناني تهيه نمود اسيري آمد و افطار خود را به او داد و بالاخره هر سه شب را بدون افطار صبح کرد و آيه شريفه نازل شد "و يطعمون الطعام علي حبه مسکينا و يتيما و اسيرا. انما نطعمکم لوجه الله لا نريد منکم جزاءا و لا شکورا!" (19) "و اطعام کردند طعامي را که دوست داشتند به مسکين و يتيم و اسير جز اين نيست که اين کار را فقط براي خدا مي کنيم و از شما جز او سپاسي نمي خواهيم " .
امالي صدوق ص 212- 216- تفسير کشاف تاليف جار الله زمخشري.
دوبیتی - حضرت علی (ع)وحضرت زهرا (س) 