الهی بنده ای شرمنده ام من
تورا شرمنده اما بنده ام من
از آن لطفی کزآن بندگان است
کمی هم سهم ما شرمندگان است
که آب شرم اگر از دیده جاریست
صفای بندگی در شرمساریست
الهی بنده ات را بنده تر کن
من شرمنده را شرمنده تر کن
اگر رسوای درگاه توام من
وگر مغضوب هر آه توام من
کرم بنما و از این بنده بگذر
زحال زار این شرمنده بگذر
الهی درد من درد جنون است
چنان دردی که دل زان غرق خون است
اگر مجنونم ای مولا غمی نیست
که هستی خود رهاورد جنون است
مرا چون با شقایق عالمی بود
به چشمم هر دو عالم لاله گون است
اگرخم شد سر آلاله از عشق
سرماهم ز شرمت واژگون است
یا ابالفضل 