دو پسرم را از حضرت عباس علیه السلام گرفته ام!
نقل میکنند: در بروجرد فردی یهودی موسوم به یوسف و معروف به دکتر بود که ثروت زیادیداشت، ولی فرزند نداشت. برای پیدا کردن فرزند، چند زن به همسری گرفت امّا از هیچ کدامفرزندی به دنیا نیامد. هر چه خودش میدانست و هر چه نیز دیگران گفتند، از دعا و دارو، به کاربست و عمل کرد، ولی اینها نیر اثر نبخشید.
روزی مأیوس نشسته بود، مرد مسلمانی نزد او آمد و پرسید: چرا افسردهای؟! گفت: چرا افسردهنباشم؟ چند میلیون ریال مال و ثروت جمع کردهام برای دشمنان! زیرا فرزند ندارم که بعد از مرگممالک آنها شود، اوقاف وارث ثروت من میشود.
آن مسلمان پاک طینت گفت: من راه خوبی بهتر از راه تو میدانم، اگر توفیق داشته باشی میتوانیاز آن طریق به مقصودت نایل شوی. ما مسلمانها یک باب الحوائج داریم که نامش ابوالفضلالعبّاسعلیهالسلام است. هر که به آن بزرگوار متوسّل بشود نااُمید نمیشود. ما به آن حضرتمتوسل میشویم و حاجتمان را به وسیلة او از خدا میگیریم. تو هم مخفی خدمت آن حضرتبرو و عرض حاجت کن، تا فرزنددار شوی.
دکتر یوسف میگوید: حرف این مرد مسلمان رابه گوش گرفته و، مخفی از چشم زنها و همسایههاو مردم، با قافلهای به سوی کربلا حرکت کردم. در آنجا وارد حرم حضرت ابوالفضلالعبّاسعلیهالسلام شده و عرض کردم: آقا، دشمن تو و دشمن پدرت در خانهات آمده و عرضحاجت دارد، حاشا به شما که مرا نااُمید برگردانی.
باری، حاجت خود را اظهار داشته و از حرم بیرون آمدم و باز به طور مخفی با قافلة دیگری بهبروجرد برگشتم. پس از سه ماه زنم حامله شد و چون فرزند پسری به دنیا آورد من نامش را غلامعبّاس نهادم. چندی بعد نیز برای بار دوّم حامله شد و چون باز پسری به دنیا آورد این بار نامش راغلام حسین گذاشتم.
یهودیهای بروجرد مطلب را فهمیده اعتراضها به من کردند که چرا اسم مسلمانان را روی پسرانتگذاشتهای؟! هر چه دلیل آوردم نشد. عاقبت، به آنها گفتم که قضیّه از چه قرار است.
بدآنهاگفتم که: این دو پسر را از حضرت ابوالفضل العبّاسعلیهالسلام گرفتهام و جریان را از اوّل تاآخر برایشان نقل کردم.
نقل میکنند: آن یهودی تا زنده بود به علما و سادات احترام کامل میگذاشت، ولی همچنان دردین یهود باقی بود.
به برکت حضرت عباس علیه السلام شفا یافتم و مسلمان شدم!
یکی از بزرگان اهل منبر نقل کرد از واعظی شنیدم که میگفت:
من در قوچان بودم، یک یهودی مرا برای روضه خواندن به خانهاش دعوت کرد! من شگفتزده به خانهاش رفم و او گفت: میخواهم مسلمان شوم. علّت اسلام آوردن وی را پرسیدم، گفتهمسر من بیمار بود. دیشب موقعی که از تجارتخانهام وارد منزل شدم، دیدم بسیار گران است. ازعلّت گریهاش سؤال کردم، در پاسخ گفت: شوهرم، من از شما شرمندهام؛ زیرا حدود هفده سالاست که به مرض روماتیسم پا دچارم و بکلی از حرکت کردن عاجز میباشم و با آنکه شما هزینةفراوانی صرف نمودهاید، از بهبودی نااُمیدم. امشب میخواهم به حضرت ابی الفضلعلیهالسلاممسلمانان، متوسّل شوم، زیرا بعضی از اوقات میدیدم زنان مسلمان یکدیگر را برای روضه خبرمیکردند و چون من از آنان پرسش میکردم چه خبر است؟ میگفتند: ما در مجلس عزاداریحاضر میشویم و در آنجا متوسّل به حضرت عبّاسعلیهالسلام میگردیم و خداوند به واسطة اینتوسل به آن سرور بشوم و برای مظلومیت او اشک بریزم. چنانچه شفا یافتم آیا حاضری مسلمانشوی؟
گفتم: بلی. و دیدم با گره میگفت: یا اباالفضل، یا اباالفضل! مدتی بعد مرا خواب در ربود طولینکشید که شنیدم میگوید: برخیز، نگاه کن! برخاستم و دیدم اطاِ که تاریک بود، روشن شده وزوجهام، با حال سلامتی، در صورتیکه نمیتوانست بایستد، برپا ایستاده و میگوید: الا´ن حضرتابی الفضلعلیهالسلام در اینجا بود. گفتم: ماجرا را بازگو کن.
گفت: شما که خوابیدید، من آن قدر تضرّع و زاری کردم کردم تا به خواب رفتم. در عالم رؤیا دیدمیک آقای جلیل القدری به من فرمود: بلندشو. عرض کردم: قدرت برخاستن ندارم، و افزودمدست خود را به من بدهید شاید بتوانم حرکتی نمایم. مشاهده نمودم که محزون شد. سپسملاحظه کردم دیدم دست در بدن ندارد.
یهودی پس از نقل نقل داستان فوِ افزود: اکنون ما دو نفر به شرف اسلام مشرّف میشویم و بعداًمجلس با شکوهی تشکیل داده و این کرامت حضرت عبّاسعلیهالسلام را برای خویشان ودیگران بازگو میکنیم و جمعیت زیادی را به اسلام گرایش میدهیم.