این آینۀ حسن خداوند تعالاست

این پرتو حسن ازل از صبح تجلّاست

این سورۀ یاسین به روی دامن کوثر

این مصحف نور است که بر شانۀ طاهاست

این نجل علی اشرف اولاد محمّد

این خوب‌ترین سلسلۀ آدم و حواست

گه سورۀ «والیل» و گهی سورۀ «والشمس»

گه بر سر دست نبی و حیدر و زهراست

در مصحف زیبای رخش سورۀ مریم

در عطر بهشتی نفسش روح مسیحاست

او مثل علی بر همۀ خلق، امام است

حکمش همه جا حکم خداوند تعالاست

گر جنگ کند، جنگ بوَد بر همه واجب

ور صبر کند، صبر برای همه زیباست

هر نکته که او گفت خدا گفت خدا گفت

هر امر که او خواست خدا خواست خدا خواست

هر چند حیات دین، از خون حسین است

با صبر حسن، قامت اسلام بوَد راست

ما پیرو صلح حسن و جنگ حسینیم

امر است ز مولا و اطاعت همه از ماست

گر امر به صلح آید، یا حکم به نهضت

اسلام همان پیروی از گفتۀ مولاست

این صلح بوَد سخت‌تر از غزوۀ خیبر

این صبر همان صبر علی در دل اعداست

یارب تو گواهی که به هر واقعه ما را

بر دامن اولاد علی دست تولّاست

با خون دل شیعه نوشتند ز آغاز

دینی که خدا گفته تولّا و تبراست

یاران ولایت همـه‌جا عبد خدایند

آنان که جدا از حسنینند، جدایند

غلامرضا سازگار

ای زنده به عشق و رهرو صبر و ثبات

در ماه پُر از فضیلت صوم و صلات

تقدیم به مقدم حسن جا دارد

برخیزد اگر ز دل نسیم صلوات

×××

این ماه عزیز ماه جود و کرم است

هر لحظۀ ماه رمضان مغتنم است

امشب که کریم اهل بیت آمده است

از درگه او هر چه بخواهید کم است

×××

آن روز که از حُسن حسن زمزمه بود

آوازۀ حُسنش به لبانِ همه بود

از عرش ملائکِ مقرّب دیدند

لبخند مسّرت به لب فاطمه بود

سید هاشم وفایی

در کوچه می وزند به شوقش نسیم ها

گل می کنند در نفس او شمیم ها

در دست هاش یاس  و انار و کبوتر است

وقتی که می رسند کنارش یتیم ها

بر شانه آسمان اجابت نشانده است 

پر می زنند دور و برش "یاکریم"ها 

غلطانده است آن شتر سرخ را به خون

تا بیش از این شکسته نگردد حریم ها

از کوچه ها و خاطره هایش گریز نیست

خونین جگر مانده حسن از قدیم ها

شیرین تر از عسل به لب قاسمش رسید

وقتی که کشته شد به بلای عظیم!...ها!

فاطمه نانی زاد

تشنه قطره ای از کوثر جام حسنیم

همه محتاج عنایات مدام حسنیم

به خدا شیعه و مأموم حسن بود حسین

ما غلامی زغلامان غلام حسنیم

گر گرفتار حسینیم و اسیر زینب

کربلایی شده با لطف امام حسنیم

کاش آباد شود بارگه ویرانش

که ببینیم کبوتر سر بام حسنیم

کوری عایشه ها ما حسنی می باشیم

روز محشر همه مبعوث به نام حسنیم

صلح او حافظ فتیان بنی هاشم شد

همه مبهوط زوایای قیام حسنیم

استعد لسفر گفت و سفر طولانی است

همه عمر سر خوان کلام حسنیم

جواد حيدري

ما که حالا چنین زمین گیریم

روزگاری در آسمان بودیم

پر پروازمان که وا می شد

می پریدیم و بی نشان بودیم

**

خوب بودیم و خوب می دیدیم

پاک بودیم و پاک می رفتیم

متدیّن بدون بار گناه

زیر خروار خاک می رفتیم

**

همه در زیر سایه ی قرآن

همه مشغول زندگی بودیم

لحظه های جوانی خود را

در مناجات و بندگی بودیم

**

بر سر شانه هایمان هر شب

کیسه های کریم می بردیم

نان افطار سفره هامان را

از برای یتیم می بردیم

**

لقمه نانی که بود می خوردیم

کی به فکر غذای فردا بود

اهل از خود گذشتگی بودیم

دلمان دل نبود دریا بود

**

هر شب جمعه کنج خانه مان

سر سجاده ی دعا بودیم

با همان ذکر السلام علیک

زائر صحن کربلا بودیم

**

هر کجا خیمه می زدیم با خود

کوله بار امید می بردیم

شاد بودیم از اینکه هر لحظه

روی شانه شهید می بردیم

**

ناگهان بین ناگهانی ها

پای شیطان به خانه ها وا شد

 عطر سجاده هایمان هم رفت

جبرئیل از کنارمان پا شد

**

ناگهان بین ناگهانی ها

باد آمد بهارمان را برد

بوی پرواز رفت و همراهش

بوی آغوش یارمان را برد

**

کم کم از ذکر حق که دور شدیم

روزی آسمان مان کم شد

 می دویدیم از پی دنیا

ولی از سفره نانمان کم شد

**

کاروان رفت و عده ای رفتند

عده ای بین چاه افتادند

عده ای در مسیر خود ماندند

عده ای بین راه افتادند

**

 عده ای رفته و شهید شدند

عده ای بی بها عزیز شدند

 عده ای تا خدا سفر کردند

عده ای هم اسیر میز شدند

**

از دل زندگی ما بوی

عمر بی استفاده می آید

از سر سفره های ما حالا

بوی خمس نداده می آید

**

ای شهیدان راه عشق و وفا

خوش به حال شما و بال شما

پیش ارباب یاد ما هستید؟

منم و غبطه ی وصال شما

**

باید این روزهای پاییزی

یک نفر با بهار برگردد

از برای نجات این دنیا

وارث ذولفقار برگردد

**

با هزاران امید می گویم

آفتابا امام ما برگرد

یا ایالغوث یا اباصالح

جان زهرا تو را خدا برگرد

 

علی اکبر لطیفیان

صـدايِ گــريــه يِ نــوزاد در فضــا پيچــيد

بِگفت قابله اش:«ياعلي ، پدر شده اي»

بگـــيــر در  بغــلت طفلِ كوچكِ خـــود را

عجب! ز مادر او دستپاچه تر شده اي !

چــه چهـره اي  ، ز لطافت  چو  حور در فــردوس

چه خنده اي ، كه ز شيريني اش شكر شده اي

به مژدگاني من گر جهان دهي ، هيچست

همين كــه صاحب اين نازنين پسر شده اي

نمــاز و راز و نيــازت جـواب داد ، علي

بخند مرد خدا ، كز خدا ، نظر شده اي

فـراتــر از  همـه ي طول  و عرض اين دنــيــا

تو بي حدي  و در اين طفل مختصر شده اي

علي   !!  بــراي محـمـد  تـو مثــل هـاروني

عجيب نيست تو  هم صاحب  شُبَر شده اي

خدا براي تو مي خواست اين چنين طفلي

بــراي داشـتـنـش خـوب مـفـتـخر شده اي

 
شاعر: ياسر قرباني

آماده شد سفره ، كرم ، خِيل گداها

مي آيد امشب واژه واژه رمز دريا

مهمان ويژه آمده بر سفره ي ما

مهمان نباشد ميزبان عرش اعلا

امشب صفا مي بارد از دست كريمي

بايد بخوانم ياعليُّ ياعظيمي

مي بارد از دست خدا باران رحمت

آرام مي آيد صداي پاي حيرت

دنيا نديده جلوه اي با اين ابهّت

خورشيد آورده ست دامان رسالت

امشب خدا آقاي ديگر آفريده ست

يعني كه حيدر بهر حيدر آفريده ست

امشب مي و ميخانه و پيمانه جور است

امشب شراب عاشقان يك كاسه نور است

امشب زمين و آسمان غرق سرور است

چون كاروان يار در حال عبور است

امشب دوباره حضرت موسي به نيل است

سردسته ي مستان امشب جبرئيل است

پرشورتر از موج درياهاست اين عشق

آرام تر از صحنه ي صحراست اين عشق

در امتداد ذكر يازهراست اين عشق

بين تمام عشق ها آقاست اين عشق

اين عشق ، عشق مجتبي ماه زمين است

آيينه ي عشق اميرالمومنين است

اي منتهاي آرزوي دردمندان

تنها كريم دست هاي مستمندان

روشن ترين مهتاب قلب تار دوران

باران ترين خورشيد ، اي همپاي باران

بوي خوش هم صحبتي را از تو جويم

وقتش رسيده با تو حرفم را بگويم

 آيينه دار وجه ختم المرسَليني

ماه سماواتيّ و خورشيد زميني

خيرالاَنامي تو ، مُعزُّالمُومنيني

مجنون ترين ليلاي رَبُّ العالميني

درصحنه هاي عشق تنها تكسواري

تو مثل مادر ، مثل بابا تا نداري

تا آمدي شام علي رنگ سحر شد

آغوش حيدر سجده گاه صدقمر شد

تا عكس تو در قاب چشمش جلوه گر شد

زهرا دگر مادر شد و حيدر پدر شد

در بيستون عشق تا تكثير گشتي

با جمع زهرا و علي تعبير گشتي

بر روي دستان پيمبر چان گرفتي

چون ابر بودي ، رخصت باران گرفتي

ﺷﺄن نزول سوره ي انسان گرفتي

تو زندگي از لؤلؤ و مرجان گرفتي

تو اولين ايجاد يك وصل مطهّر

اَلحق كه مرواريد زهراييّ و حيدر

ناز نگاه مهربان تو چه زيباست

جغرافياي چشمهايت رو به درياست

مهتاب از آيينه ي روي تو پيداست

لالايي خواب تو با امّ ابيهاست

ماهي، چه والايي، چه زيبايي حسن جان

يوسف ترين فرزند زهرايي حسن جان

من با گداييّ تو آقا خو گرفتم

بي آبرو بودم كه رنگ و بو گرفتم

با غصه هايم در بغل زانو گرفتم

از شرم چشمان تو از تو رو گرفتم

با اين كه بد بودم مرا كردي غلامت

آقاي بي مانند ، قربان مرامت

تنهاترين سردار غربت ، من فدايت

فخرم به عالم اين بُوَد هستم گدايت

شاهم زماني كه شوم خاك عبايت

اي كاش مي بودم وَ مي مُردم به پايت

هرآنچه دارم از تو دارم ، كم ندارم

وقتي(اسيرت) مي شوم،ماتم ندارم

 
شاعر: حميد رمي

اگر یك تبسم، حسن می شدیم

 مرید خصال حسن می شدیم

 دل روشنش را ورق می زدیم

 و با نور او هم سخن می شدیم

ز بوی كرامات او چون بهار

 شكوفا و گل پیرهن می شدیم

به باغ جمالش، قدم می زدیم

 شبی بلبل آن چمن می شدیم

 برای پراكندن عطر او

 جهان گرد، چون نسترن می شدیم

 چو گیسوی عرفان، به دست حسن

 شكن، در شكن، در شكن، می شدیم

 برای تماشای صبر خدا

 به گرد حسن انجمن می شدیم

ز او می گرفتیم، ما مشق نور

 به تعلیم او، شب شكن می شدیم

چو او، بر هوس بانگ "لا" می زدیم

 "بلی" گوی عشق كهن می شدیم

 حسن، فصل پیوند دل های ماست

 بدون حسن، " ما " و " من " می شدیم

 نبودیم اگربسته مهر او

 به مولا قسم ، ریشه كن می شدیم

 حسن سیرتان وارث آدمند

 چه خوب است ما هم ، حسن می شدیم

رضا اسماعیلی

جامه اي سبز به تن پوشيده

كــوچه را يك  تنــه مي آرايــد

مردم شهر به هم مي گويند:

«شاد بودن به علي مي آيد»

هر كه را خواست خدامي بخشد

كــودكي مثل « حسن »  رؤيايي

كودكي پاك به رخساره چو  ماه

آخـــــر  روشــنــي  و  زيــبـــايـي

وحي آمد كه بناميد «حسن»

پـــســـر  فاطـمه ي زهــرا  را

ســيــد خــيــل جوانان بهشت

جــانــشـيــن خـلــف مــولا  را

بـايـد از شـوق كُــنَــد قرباني

تــا نخستين نوه اش مي آيد

وقــت ديــدار  چنين فــرزندي

بر زمين روي و جبينش سايد

بهترين هـا همه يك جـا جمعند

عــلــي و فــاطمه و كودكشـان

مطصفي تنگ بغل كرد و سپس

خوانــد در گوش پسر  ذكـر اذان

 
شاعر: ياسر قرباني

ای حضرت غریب،ای پور فاطمه

 جانم فدای تو،ای هستس همه

 روزی به دستتان،ای معدن کرم

 ای آیت العظیم،ای شاه بی حرم

 عالم اسیر تو،ای مرد باوقار

 خشکیده سینه ام،بر من کمی ببار

 با یک دلی پر از،غم سویت آمدم

 آقا به حکم عشق،دیگر مکن ردم

 دریا به نزدتان،چون قطره ای بود

 خورشید وماه ونجم .چون ذره ای بود

 همت غلام تو،ای کوه استوار

 برق نگاهتان،چون تیغ ذولفقار

 زد طعنه بر بهشت،خشتی ز خانه ات

 با هر تپش دلم  گیرد بهانه ات

 زیبا جمالتان،بران کلامتان

 سلطان عالم است،ولله غلامتان

 باب المراد من،عشقم حسن بود

 سینه زن توام،تا جان به تن بود

 وندر قیامتم،میزان تویی حسن

 قرآن ناطقی،ایمان تویی حسن

 تا صبح روز حشر،ای حضرت کریم

 حلقه به گوشتان،پابست این دریم

 میلاد یعقوبی