آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست زیرا :
اگر بسیار کار کند می گویند احمق است .
اگر کم کار کند می گویند تنیل است .
اگر بخشش کند می گویند افراط است .
اگر جمعگرا باشد می گویند بخیل است .
اگر ساکت و خاموش باشد می گویند لال است .
اگر زبان آوری کند می گویند وراج و پررو گوست .
اگر روزه بر آرد و شب ها نماز شب بخواند می گویند ریا کار است .
اگر نخواند می گویند کافر است و بی دین .
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید .
اگر بسیار کار کند می گویند احمق است .
اگر کم کار کند می گویند تنیل است .
اگر بخشش کند می گویند افراط است .
اگر جمعگرا باشد می گویند بخیل است .
اگر ساکت و خاموش باشد می گویند لال است .
اگر زبان آوری کند می گویند وراج و پررو گوست .
اگر روزه بر آرد و شب ها نماز شب بخواند می گویند ریا کار است .
اگر نخواند می گویند کافر است و بی دین .
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید .
به نقل از وبلاگ غريب ها
از نيكي ها ياد كن 