در كوچه‌های نگاهت ای كاش می‌شد قدم زد

در شرح قرآن چشمت آیه به آیه قلم زد

فریاد نهج‌البلاغه با چرخش ذوالفقارت

همدم شد و بر سر كفر، تیغ عدم دم به دم زد

اكسیر عشق تو غوغاست بی‌شك طلا می‌شود خاك

حتی خدا روز خلقت از كیمیای تو دم زد

در خواب بودم دمادم، در خواب... یك خواب مبهم

یاد تو چون سرمه‌ی صبح، بیداری‌ام را رقم زد

بال و پرم را شكسته بار گناهانم آقا

ای كاش می‌شد دوباره بالی به دور حرم زد

گفتم :«علی مدد»، قلمم ذوالفقار شد

مضمون اسیر لشگر زلف نگار شد

حرف از نجف که شد، دلِ پیمانه ام گرفت

آهی کشید و... قافیه دیدم «خمار» شد

من پایِ آن « یَمُت یَرنی » رگ گذاشتم

تیغت کجاست!؟ وقت قرار و مدار شد

اثبات این جنون به قیامت نمی رسد

پرونده ام به خال لبت واگذار شد

کفران نعمت است، اگر کم طلب کنم

قنبر به لطف بندگی ات شهریار شد

اجداد ایل من، همه معشوق مذهب اند

سلمان اگر نشد نسبم! مهزیارشد

میثم به چین زلف تو تبعید دار شد

مالک که چین ندید، سیاستمدار شد

از بسکه وصله های عبایت شکوه داشت

سلطانی از مقام خودش بر کنار شد

رنگ اُحد پرید، همین که نگاه کرد

تیغی دو دم به گرده ی طوفان سوار شد

گاهی مرا به چوب محبت بزن علی !

دل سر به راهِ ترکه ی آموزگار شد

فکر رفو پیرهن کهنه ات نباش

پیراهن تو پرچم پروردگار شد

سر در تنور خانه ی بدکاره ها نکن !

ای پرده پوش! صبر خدا آشکار شد

با اینکه پای درد تو صفین گریه کرد

دامان کوفه تا به ابد لکه دار شد

وقتی کلون در، پر شال تو را گرفت

عالم دچار گریه ی بی اختیار شد

رفتی و... تا قیام قیامت، امام عشق

پیراهنی سیاه تنِ روزگار شد

دسته ی ذوالفقار می داند

قدرت دست شیر یعنی چه

مرحب خیبری خبر دارد

ضرب شست امیر, یعنی چه

شاعر: قاسم صرافان

حس کرد امیدوار هستم بخشید

وقتی به مناجات نشستم بخشید

من ذکر علی(ع) گفتم ازین روی خدا؛

صد بار اگر توبه شکستم بخشید!

مرضیه عاطفی

آنانکه عابدند به وقت اذان خوشند
آنانکه زاهدند به یک تکه نان خوشند

از هر دو تا نگار یکی ناز می کند
عشاق روزگار یکی در میان خوشند

نانی که می پزند به همسایه میرسد
این خانواده با خوشی دیگران خوشند

این سفره دارها که شدم میهمانشان
بعد ازبیا، برو ست، ولی با بمان خوشند

ما می خوریم و اهل کرم شکر میکنند
با این حساب بیشتر از میهمان خوشند

جانی بگیر و در عوضش هیچ هم نده
عشاق با معامله های گران خوشند

با اخم خویش راه فرار مرا ببند
صیاد اگر علیست همه با کمان خوشند

علی اکبر لطیفیان

تا خدا هست و خدایی میکند       مجتبی مشکل گشایی میکند

هیئت متوسلین به حضرت زهرا (س)

 به مناسبت میلاد امام حسن (ع) مراسم جشن برگزار میکند

با نوای
کربلایی غلامرضا آهنگی

شاعر اهل بیت (ع)کربلایی رضا رسول زاده

شاعر اهل بیت (ع) برادر جعفر ابوالفتحی

زمان : چهارشنبه 92/5/2   ساعت 30 :21

آدرس دقيق هيئت :
 تهران ، مهرآباد جنوبي ، كوي فردوس ، خ امام زمان (عج)
 كوچه شهيد مرد علي رجبلو ، بيت الزهرا (س)

چــــون نور جمال مجتبی پیدا شد                 بر روی جهان دری ز رحمت وا شد

شـــــد بیت علی منور از چهره او                مسرور  دل  محـمد  و  زهــــرا  شد

بیا به پای دل خود سفر کنیم امشب           ز کوچه های مدینه گذر کنیم امشب

شب ولادت او در مدینه جشنی نیست         بیا به غربت او دیده تر کنیم امشب

باید مرا گلیم مسیر نگار کرد

زیر قدوم فاطمی‌ات خاکسار کرد

 

مهر تو را بهشت بخواهد نمی‌دهم

در ماجرای عشق نباید قُمار کرد

 

فخر علی و فاطمه بر تو عجیب نیست

وقتی خدا به داشتنت افتخار کرد

 

من که به دست هیچ ‌کسی رو نمی‌زنم

نانت مرا به شغل گدایی دچار کرد

 

هر چند آفریده خدا چهارده کریم

اما یکی از آن همه را سفره‌دار کرد

 

ما را پیاده کرد سر سفره شما

این کشتی حسین که ما را سوار کرد

 

باید به بازوی حسنی‌ات دخیل بست

ورنه نمی‌شود که جمل را مهار کرد

 

خشمت نیاز نیست در آن جا که می‌شود

با قاسم تو قافله را تار و مار کرد

 

ارزان تو را فروخت به حرف معاویه

زهری به کام تشنه تو روزه‌دار کرد

 

زهری که می‌شکافت دل سنگ خاره را

در حیرتم که با جگر تو چه کار کرد

 

زهرا شنیده بود تنت تیر می‌خورد

تابوت را برای همین با جدار کرد

(علي اكبر لطيفيان)

آن را كه مبتلای حسن آفریده اند

غرق غم و بلای حسن آفریده اند

سینه زنیم و سینه ی ما جایگاه اوست

این سینه را سرای حسن آفریده اند

دیوانه وار نعره زنم مجتبی مدد

دل را پُر از هوای حسن آفریده اند

افراشته باد پرچم آقاییِ حسن

سر را به زیر پای حسن آفریده اند

باید كه با مرام حسن آشنا شوی

ما را به اقتدای حسن آفریده اند

مجتبی روشن روان