امروز ما و جامعه‌ى بشرى، همچنان در دوران نیازهاى ابتدایى بشرى قرار داریم. در دنیا گرسنگى هست، تبعیض هست - كم هم نیست؛ بلكه گسترده است، به یك جا هم تعلق ندارد؛ بلكه همه جا هست - زورگویى هست، ولایت نابحق انسان‌ها بر انسان‌ها هست؛ همان چیزهایى كه چهار هزار سال پیش، دو هزار سال پیش به شكل‌هاى دیگرى وجود داشته است. امروز هم بشر گرفتار همین چیزهاست و فقط رنگ‌ها عوض شده است. «غدیر» شروع آن روندى بود كه مى‌توانست بشر را از این مرحله خارج كند و به یك مرحله‌ى دیگرى وارد كند. آن وقت نیازهاى لطیف‌تر و برترى، و خواهش‌ها و عشق‌هاى به مراتب بالاترى، چالش اصلى بشر را تشكیل مى‌داد. راه پیشرفت بشر كه بسته نیست! ممكن است هزارها سال یا میلیون‌ها سال دیگر بشریت عمر كند؛ هر چه عمر كند، پیوسته پیشرفت خواهد داشت. منتها امروز پایه‌هاى اصلى خراب است؛ این پایه‌ها را پیغمبر اسلام بنیانگزارى كرد و براى حفاظت از آن، مسأله‌ى وصایت و نیابت را قرار داد؛ اما تخلف شد. اگر تخلف نمى‌شد، چیز دیگرى پیش مى‌آمد. «غدیر» این است. در طول دوران دویست‌وپنجاه ساله‌ى زندگى ائمه (علیهم‌السلام) - كه عمر دوران ظهور ائمه از بعد از رحلت پیغمبر تا زمان وفات حضرت عسكرى، دویست‌وپنجاه سال است - هر وقت ائمه توانسته‌اند و خودشان را آماده كرده‌اند تا این‌كه به همان مسیرى كه پیغمبر پیش‌بینى كرده بود، برگردند؛ اما خوب، نشده است دیگر. حالا ماها در این برهه‌ى از زمان، به میدان آمده‌ایم و همتى هست به فضل و توفیق الهى و ان‌شاءالله كه به بهترین وجهى ادامه پیدا كند.
امام خامنه ای
دیدار اساتید و دانشجویان دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام)
29/10/1384
شعر - عید غدیر 